تنوع جهانی در تشخیص و شیوع دیابت بر اساس گلوکز ناشتا و هموگلوبین A1c

گلوکز پلاسما ناشتا (FPG) و هموگلوبین A1c (HbA1c) هر دو برای تشخیص دیابت استفاده می‌شوند، اما این اندازه‌گیری‌ها می‌تواند افراد مختلف را مبتلا به دیابت تشخیص دهد. ما از داده‌های 117 مطالعه مبتنی بر جمعیت استفاده کردیم و در مناطق مختلف جهان، میزان شیوع دیابت تشخیص داده شده و اینکه آیا افرادی که قبلاً تشخیص داده نشده بودند و در غربالگری نظرسنجی به دیابت مبتلا بودند، FPG، HbA1c یا هر دو افزایش یافته بودند را اندازه‌گیری کردیم. ما معادلات پیش‌بینی را برای تخمین احتمال اینکه فردی بدون دیابت قبلاً تشخیص داده شده و در سطح خاصی از FPG، HbA1c را افزایش داده است، ایجاد کردیم و بالعکس. نسبت سن استاندارد شده دیابت که قبلاً تشخیص داده نشده بود و در غربالگری نظرسنجی شناسایی شده بود از 30٪ در منطقه غربی پردرآمد تا 66٪ در جنوب آسیا متغیر بود. در میان افراد مبتلا به دیابت تشخیص داده شده با صفحه نمایش با هر دو آزمایش، نسبت استاندارد شده سنی که سطوح FPG و HbA1c بالایی داشتند 29 تا 39 درصد در مناطق مختلف بود. بقیه افزایش نامطلوب FPG یا HbA1c داشتند. در اکثر مناطق با درآمد کم و متوسط، افزایش HbA1c ایزوله بیشتر از FPG افزایش یافته جدا شده بود. در این مناطق، استفاده از FPG به تنهایی ممکن است تشخیص دیابت را به تاخیر بیاندازد و شیوع دیابت را دست کم بگیرد. معادلات پیش‌بینی ما به تخصیص منابع محدود برای اندازه‌گیری HbA1c برای کاهش کمبود جهانی در تشخیص و نظارت دیابت کمک می‌کند.